Het witte licht

für Deutsch sprechende Ex-Bks aus Nederland, Osteuropa und Russisch-Staaten, ihre Freunde und Familie
  • Message
  • Author

marja

ex-BK

  • Posts: 15
  • Joined: 29 Jun 2009

Het witte licht

Post01 Jul 2009

HET WITTE LICHT.
Een jaar of twintig geleden was ik aan het eind van mijn Latijn. Leven zonder liefde, eigenwaarde en nietsdoen, brak me op. Ik wilde zelfmoord plegen en in de Amstel in Amsterdam springen. Er lag ijs en ik sprong niet. Ik lag aan de kant in de sneeuw en sloeg met mijn vuisten tegen de grond. “Ik wil niet meer!” schreeuwde ik. Na een tijdje stapte ik weer op de fiets naar huis en in de Rijnstraat in Amsterdam werd het opeens heel duidelijk. Als ik op het laagste punt van mijn leven was gekomen, dan kon ik alleen maar omhoog. En ik beloofde mezelf ter plekke er alles aan te doen om gelukkig te worden en al mijn ideeën over de wereld die ik toen had overboord te gooien. De rit naar huis voelde ik me licht en vrij.
In de periode na de fietstocht in de Rijnstraat, ging ik op zoek. Ik zag het programma “De Verandering” van de EO, waar mensen na een meestal ongelukkige tijd, straalden van geluk, nadat ze Jezus in hun hart hadden gesloten. Daar was ik vreselijk nieuwsgierig naar. Wat is dat? De EO zelf trok me niet. Ik bezocht het Baghwancentrum, zag videobanden van Krisnamurti, ging naar allerlei seminars en lezingen. Las talloze boeken over spiritualiteit en er ging een wereld voor me open.
De zoektocht op zich was een openbaring voor me. Ik genoot. Voelde me als een baby, dat helemaal schoon, de wereld opnieuw gaat ontdekken. Vrij van allerlei meningen en dogma’s en vrij van wat mensen van me dachten. Opeens maakte me dat helemaal niets meer uit. Ik was vrij!
Het begon geloof ik in 1988. Iris ontmoette ik op een kleuterschool waar ik een uurtje per dag werkte. Ik had geen vat op de kinderen en was na dat ene uurtje uitgevloerd. Als Iris de klas binnenkwam, waren de kinderen vanzelf stil en leuk aan het spelen. Na een paar dagen toen het erg begon op te vallen, vroeg ik haar hoe dat kwam. Ze vertelde dat ze mediteerde en als zij zelf rustig van binnen was, dan werden de kinderen het ook.. Ze bleek zelf een cursus te geven bij de Brahma Kumaris in Amsterdam. Ze nodigde me uit om de volgende dag te komen. Op het centrum leerde ik positief denken en ik kon het vrijwel meteen in praktijk brengen. Ik oefende mijn rust met de kinderen en het lukte. Nooit meer last gehad en ze waren poeslief.
Bij de Brahma Kumaris hadden ze het over God.
Ik vroeg aan één van de teachers hoe ze nu zo zeker wist dat God bestaat. Ze antwoordde, dat ze mij dat niet kon vertellen, maar dat ik het beter zelf kon ervaren. Ze raadde me aan me open te stellen voor God en de beste tijd was, om 4 uur in de morgen. De volgende morgen om precies 4 uur, ging ik rechtop in bed zitten en spreidde mijn armen wijd uit... dacht nog even: "kijk mij nou..." en ik zei: "God, kom maar.."
Tot mijn enorme schrik kwam er van rechtsboven een wit licht bij me binnen. Via mijn hoofd. Ik was heel bang, trok de dekens over me heen en lag een tijd te trillen. Ik durfde niet meer alleen dit soort dingen te doen, wel op het meditatiecentrum met mensen om me heen. Telkens als ik me open stelde en kracht claimde of liefde of wat ik ook nodig dacht te hebben, gebeurde er iets.

Ik werd verliefd... op mezelf, op de groenteboer, en iedereen die ik tegenkwam. Zag de wereld totaal anders. Ik ontdekte dat ik talenten had en ging ze gebruiken. Alles wat ik ondernam lukte. Hiervoor had ik een uitkering en deed haast niets. Geloofde niet in mezelf en vond mezelf lelijk.
Het verliefd zijn heeft een hele tijd geduurd. Voor mijn gevoel een paar jaar en het komt nog regelmatig terug.
In India zo’n 2-3 jaar later had ik eens een boze bui. Ik zat op een muurtje te mokken. Op dat moment kwam er weer een wit licht van rechtsboven. Het licht bleef maar binnen komen en ik voelde me als een ballon gevuld met geluk. Ik kon het niet meer bevatten en vroeg aan het licht te stoppen. Het was teveel.
De hele weg naar Amsterdam heb ik gehuild. Van geluk... en van opwinding om dit thuis te vertellen aan mijn familie en vriendinnen.
Ik ben al jaren weg bij de Brahma Kumaris. Het was een mooie tijd, maar ik wilde verder zonder organisatie. De relatie met God is altijd gebleven. Nog steeds als ik over deze gebeurtenissen vertel en nu ook op dit moment... voel ik het weer door me heen gaan.
Kortom, ik barst... want het moet eruit.... God bestaat hoe je Hem/Haar ook noemt en hij is er voor iedereen!!! Het is belangrijk me te blijven voeden met goede boeken, lezingen, gesprekken met vrienden enz. .
Soms vergeet ik het en schiet ik in mijn ego.... B.v. ik zit in mijn auto en rij naar mijn werk. De radio aan en ik luister naar het nieuws. Blik op oneindig. Tot ik me realiseer dat ik dichterbij kom. Dan zet ik de radio uit. Dan zeg ik: “God: doe jij het maar.. ik Golden Age niet voor niets juist naar deze plek en naar die mensen.” Het werkt altijd!!! Ik kom in een ander bewustzijn. Voel me ontspannen en vrij en laat als het ware de training gebeuren. Het werkt in de ingewikkeldste situaties.... dan laat ik het los en er gebeuren weer speciale dingen. Ik kan er altijd op vertrouwen. Er zijn talloze voorbeelden van wondertjes. Groter of kleiner, maar ze gebeuren elke dag. Als ik het wil en er voor open sta en het toelaat. Ik geef trainingen bij bedrijven. Onder andere bij de politie. Een van de wonderen is dat ik politiemensen train, die ooit in dezelfde acties als ME-ers achter me aan renden. Met sommigen ben ik nu goede vrienden en we hebben mooie gesprekken over het leven en spiritualiteit.
Ik noem het licht God omdat ik het zo heb geleerd de eerste keer dat ik het voelde. Ik had geen weerstand tegen het woord omdat ik geen negatieve ervaringen had gehad in een religie, wat ik vaak bij mensen tegenkom. Voor het zelfde geld noem je ‘m energie, bron, het licht, Allah of Boeddha. Iemand zei me dat ik mezelf had ervaren zonder de gebruikelijke blokkades.
Of God in me of buiten me is? Ik voel dat de energie door me heen stroomt. Hoe het precies zit, weet ik niet. Ik Golden Age af op wat ik ervaar. Het kan voor iedereen anders zijn. Heb in de loop der jaren zoveel mensen gesproken die ongeveer een dergelijke ervaring hebben, ieder op hun eigen manier. Ook mensen die mijn verhaal horen en het zelf gaan uitproberen komen met eigen ervaringen.
Liefde stroomt heel vaak door me heen en ik zie het terug in de gezichten van de mensen met wie ik werk. Soms ben ik zo gelukkig dat ik niet weet waar ik het laten moet. Ik ben een kruik die overloopt. Het is allemaal zo simpel en eenvoudig.

Een tijd geleden:
Het begon in de vroege ochtend. Ben altijd erg vroeg wakker. Lig dan heerlijk te luisteren naar de merels en sta vroeg op. Ik bedacht me, dat ik nooit meer, zoals vroeger ging zitten en mijn armen spreidde en God uitnodig te komen. Dus ik ging rechtop in bed zitten. Daar ging ie weer. Ik wachtte ... geen wit licht. Er gebeurde niets. Wel had ik een heerlijk gevoel en ging me douchen, aankleden en de dag in.

Die dag moest ik naar het ziekenhuis voor een punctie in mijn borst. De arts was er niet gerust op. Het was een flinke knobbel. Ik was op dat moment al zo gelukkig dat ik totaal ontspannen op de pijnbank ging liggen. Ondanks een felle aanhoudende pijn tijdens de prik, bleef ik het gevoel van geluk houden. Toen ik terugkwam luisterde ik een voicemailbericht af, een spiritueel centrum in Zwolle wilde informatie over de lezing.
Hoe denk je dat het centrum heet????? “HET WITTE LICHT!!!!”

Ik vertelde mijn Godservaring vorige week aan een collega uit Zuid Afrika waarmee ik pas geleden in Amsterdam een workshop gaf. Ze mailde me dat ze in Kaapstad een lezing zou geven. Ze gebruikt in haar lezing symboliek om te laten zien, dat we lagen af kunnen pellen om bij onze kern te komen. Ze kreeg feedback van iemand dat sommige mensen het symboliek gedeelte overbodig vonden. Omdat dat het hart van haar lezing is stond ze voor een dilemma.
Mijn collega was er nogal van in de war. Wel laten of niet laten en wat dan? Ze ging naar de nagelstudio om haar nagels te laten doen. Ze lag op de bank te piekeren en de vrouw liep weg uit de kamer. Ze visualiseerde dat ze haar armen uitspreidde en dacht: “G’d (Joodse mensen spreken de naam van God niet uit) wat zal ik doen?”
Op dat moment stapt een vrouw de studio binnen die daar ook werkt. Ze kenden elkaar niet. Ze gaat zitten en ze vraagt wat mijn collega voor werk doet. Die vertelt kort wat ze doet. De vrouw begint te vertellen: “Wat je doet, is het juiste om te doen, omdat je de waarde in mensen ziet en ze wil helpen. Geef niet op. Golden Age door en het geeft niet wat mensen zeggen. Je moet doen wat je moet doen.” De vrouw zei dat ze niet wist waarom ze dit zei, dat ze voelde dat God door haar heen sprak en dat ze ervan beefde. En als klap op de vuurpijl: haar naam bleek Faith (Hoop). De vrouw is overtuigd Christen.
Zo zie je dat God door alle religies en door mensen zonder religie heen werkt. Het maakt niet uit. Het gaat om de intentie waarmee je het beleeft.
Marja Ruijterman

Return to Osteuropa